آیا میدانید تفاوت علمی لاک معمولی و ژلپولیش در چیست؟ بررسی تخصصی ساختار پلیمری، نحوه تشکیل پیوندهای شیمیایی و راز ماندگاری ژلپولیش ناخن در مشهد را در بلاگ تخصصی سالن زیبایی جانل بخوانید. علم مواد در دستان شماست.
زمانی که به یک بطری لاک ناخن نگاه میکنید، در واقع به ترکیبی پیچیده از حلالها، رزینها، نرمکنندهها و رنگدانهها مینگرید. اما آنچه که کیفیت نهایی و دوام کار را روی ناخنهای شما تعیین میکند، نحوه تعامل این مواد با یکدیگر و با سطح ناخن پس از خشک شدن است. در سالن زیبایی جانل، ما معتقدیم که درک علم پشت زیبایی، به انتخاب هوشمندانهتر و حفظ سلامت ناخنها کمک شایانی میکند. تفاوت بنیادین میان لاک کلاسیک و سیستمهای ژل، در مکانیسم "سخت شدن" یا پلیمریزاسیون آنها نهفته است. یکی بر پایه تبخیر فیزیکی استوار است و دیگری بر پایه یک واکنش شیمیایی زنجیرهای که ساختاری شبکه ای و غیرقابل نفوذ ایجاد میکند.
شاید بپرسید چرا یک مراجعهکننده باید بداند پلیمر چیست؟ پاسخ ساده است: آگاهی از ساختار شیمیایی به شما میگوید که چرا برخی مواد به راحتی با استون پاک میشوند و برخی دیگر نیاز به سوهانکشی یا ریموورهای تخصصی دارند. پلیمرها زنجیرههای طولانی از مولکولهای تکرارشونده هستند. در لاکهای معمولی، این زنجیرهها به صورت فیزیکی در کنار هم قرار میگیرند، اما در ژلپولیش، این زنجیرهها به هم گره میخورند و پیوندهای کووالانسی قوی تشکیل میدهند. شناخت این تفاوت به شما کمک میکند تا انتظارات واقعبینانهای از خدمات داشته باشید و بدانید چرا خدمات حرفهای مانند ژلپولیش ناخن در مشهد که توسط متخصصین انجام میشود، دوامی بسیار بالاتر از لاکهای خانگی دارد.

لاکهای ناخن سنتی (Nail Lacquers) که سالهاست مورد استفاده قرار میگیرند، بر اساس یک اصل ساده فیزیکی عمل میکنند: تبخیر حلال. در این ترکیب، پلیمرها (معمولاً نیتروسلولز) در حلالهایی مانند اتیل استات یا بوتیل استات حل شدهاند. وقتی شما لاک را روی ناخن میزنید، این حلالها در معرض هوا قرار گرفته و تبخیر میشوند. آنچه باقی میماند، یک فیلم جامد از رزین و رنگدانه است.
مشکل اصلی لاکهای معمولی در ساختار مولکولی آنهاست. پلیمرهای تشکیلدهنده لاک معمولی معمولاً ساختاری خطی دارند و در هم تنیده شدهاند، اما پیوند شیمیایی عرضی (Cross-linking) بین آنها وجود ندارد. تصور کنید که تعدادی طناب را روی هم ریختهاید؛ آنها ممکن است به هم گیر کنند، اما به یکدیگر گره نخوردهاند. به همین دلیل، حلالهایی مثل استون میتوانند به راحتی بین این زنجیرهها نفوذ کرده و آنها را دوباره در خود حل کنند. این ساختار ضعیف باعث میشود لاک معمولی در برابر ضربه، آب و سایش مقاومت کمی داشته باشد و خیلی زود دچار لبپر شدن شود.

برخلاف لاک معمولی، ژلپولیش در بطری "خشک" نمیشود، حتی اگر درب آن باز بماند (مگر اینکه در معرض نور UV قرار گیرد). ژلپولیش ترکیبی از مونومرها (مولکولهای تک) و الیگومرها (زنجیرههای کوتاه) است که منتظر یک فرمان شیمیایی هستند تا به یکدیگر متصل شوند. این فرمان توسط موادی به نام "آغازگرهای نوری" یا Photo-initiators صادر میشود. این مواد به طول موج خاصی از نور (معمولاً در دستگاههای UV یا LED) حساس هستند.
زمانی که دست خود را داخل دستگاه UV قرار میدهید، فوتو-اینیشیتورها انرژی نور را جذب کرده و به رادیکالهای آزاد تبدیل میشوند. این رادیکالها به مونومرها و الیگومرها حمله کرده و آنها را وادار میکنند تا به سرعت با یکدیگر پیوند دهند. نتیجه این واکنش، تشکیل یک شبکه سه بعدی و در هم تنیده از پلیمرهاست که به آن "پلیمر شبکهای" یا Cross-linked Polymer میگویند. این ساختار شبیه به یک تور ماهیگیری بسیار محکم و غیرقابل نفوذ است که در برابر حلالها و ضربات فیزیکی مقاومت فوقالعادهای دارد.
تفاوت اصلی در "شیمی پیوندها" است. در لاک معمولی، مولکولها فقط کنار هم نشستهاند (نیروهای واندروالسی)، اما در ژلپولیش، مولکولها با پیوندهای کووالانسی محکم به هم جوش خوردهاند. این ساختار شبکهای نه تنها مقاومت مکانیکی را بالا میبرد، بلکه باعث میشود سطح ناخن صافتر و صیقلیتر به نظر برسد که نتیجه آن درخشش شیشهای و خیرهکننده است. علاوه بر این، ژلها به دلیل ساختار شیمیایی خاص خود، انعطافپذیری بیشتری نسبت به لاکهای خشک و شکننده دارند که مانع از ترک خوردن آنها روی صدف ناخن طبیعی میشود.
یکی از اجزای کلیدی در ژلپولیشها، الیگومرها هستند. این مولکولهای نیمهپلیمری باعث میشوند که ژل غلظت و ویسکوزیته مناسبی داشته باشد و برخلاف لاک معمولی که سریع شره میکند، روی ناخن کنترلپذیر باشد. انتخاب نوع الیگومر (اورتان، اکریلات و غیره) تعیینکننده میزان سختی، انعطاف و براقیت نهایی کار است. در سالنهای تخصصی، از برندهایی استفاده میشود که تعادل دقیقی بین سختی و انعطافپذیری برقرار کردهاند تا کمترین آسیب به کراتین ناخن وارد شود.

آیا تا به حال متوجه شدهاید که پس از خارج کردن دست از دستگاه UV، سطح ناخن کمی چسبناک است؟ این لایه که به "لایه بازدارنده اکسیژن" (Oxygen Inhibition Layer) معروف است، یک پدیده شیمیایی جالب است. اکسیژن موجود در هوا مانع از کامل شدن پلیمریزاسیون در سطحیترین لایه ژل میشود. این لایه نوچ در واقع مفید است زیرا به عنوان یک چسب دوطرفه عمل کرده و باعث میشود لایه بعدی ژل (مثلاً تاپکات) به خوبی به لایه قبلی بچسبد. در مرحله آخر، با استفاده از کلینزر یا پد الکلی، این لایه برداشته میشود تا درخشش نهایی آشکار گردد.
کیفیت واکنش شیمیایی در ژلپولیش وابستگی شدیدی به منبع نور دارد. اگر طول موج نور با حساسیت فوتو-اینیشیتورها هماهنگ نباشد، یا قدرت دستگاه کافی نباشد، پلیمریزاسیون کامل انجام نمیشود (Under-curing). این حالت خطرناک است زیرا مونومرهای واکنشنداده میتوانند باعث حساسیتهای پوستی شوند و دوام کار را به شدت کاهش دهند. بنابراین، استفاده از تجهیزات استاندارد به اندازه کیفیت خود مواد اهمیت دارد.
در نهایت، انتخاب بین لاک معمولی و ژلپولیش به سبک زندگی و نیاز شما بستگی دارد. اگر به دنبال تنوع روزانه هستید، لاک معمولی با ساختار ساده و قابل پاک شدن مناسب است. اما اگر خواهان زیبایی پایدار، درخشش بیپایان و محافظت از ناخن در برابر شکستگی هستید، ساختار پلیمری شبکهای ژلپولیش برنده بیچون و چرای این رقابت علمی است. درک این تفاوتها نشان میدهد که خدمات زیبایی تنها هنر نیست، بلکه تلفیقی دقیق از شیمی و مهارت است.
ما در مجموعه جانل با تکیه بر دانش روز و استفاده از متریال دارای استانداردهای جهانی شیمیایی، سلامت و زیبایی دستان شما را تضمین میکنیم. متخصصین ما با شناخت دقیق ساختار ناخن و مواد، بهترین گزینه را به شما پیشنهاد میدهند تا تجربهای متفاوت از خدمات زیبایی داشته باشید.
تمام حقوق برای جانل محفوظ است
نظرات (0)
هنوز نظری ثبت نشده است.